Zaman gözlerimi kapatma mevsimi,

Ve ben bu son dizelere sığdırdım,

Geriye kalan nefesimi.

Yokluğun bende tufan misali,

Kopuyor yüreğim bedenimden,

Sensizlik ise,

Yüreğime düşen cehennem.

Ardaşık bir çığılık esiyor,

Gönül ağacımın körpe dalında,

İçimde boy veriyor acılı çiçekler,

Özlemin ise,

Ömrüme uzanan sarmaşık gülü.

MEVSİMLERDEN KAR YAĞIYORUM

Halen beni bıraktığın yerdeyim,

Avuçlarımda senden kalan hayallerim,

Kaç zaman geçti yorgunluğumda bilmem,

Kaç defa göçtü kuşlar sıcak iklimlere,

Kaç defa içini döktü bulutlar üzerime.

Bir kuytu köşede beklerken sessizce,

Kanlar içinde kalıyor umutlarım,

Bilmem kaç yaşanmışlık örseledim,

Kaç zamana düşman kesildim,

Kaç baharın solan yaprağı gibi tükendi tenim.

Şimdi mevsimlerden kar yağıyorum,

Aylardan fırtınalar kopuyorum,

Buz kesilmiş her yanımla,

Şiirlere sığınmış,

Sessizce ısınmayı bekliyorum.

Vururken en hüzünlü imgeler,

Ruhumun yara almış kıyılarına,

Umudun takvim sayfalarını sayıyorum,

Ateşten gömlek duygularımla