Leyla KARATAŞ
KIZILA ÇALAN VEDA


Su kuşuyum tut kanatlarımdan

Her ne varsa derde deva 

Bir yıldız senin ay benim olsun 

Sokul saçlarıma kuşluk vakti 

Ne ben düş olayım

Ne sen kızıla çalan veda..

 

Kır sade kahvenin köpükten zincirlerini

Bir deniz olsun bir sonbahar vakti..

Kıyım zamanını 

Kuru bir yaprakta saklasan beni ne çare 

Duyulmamış bir söz kulak kıvrımında

Kitap arasında hatıram 

Ayraçlardan haber yok

Kim duyar ki

 

Suskun duvarlarda çivi deliklerindeyim

Boş tabaklarda tencerelerde

Susamış bardaklardayım 

Sığmadım, afişleresaçılan sergen koku

 

 

 

İstiflenmemiş çalı çırpı gibi derdesteyim

Yakılmayı bekleyen kor ateşindeyim efruz

Yol yok,  iz yok  

Cana açılan o geceden

Tılsımlı sabahlardan eser yok

 

Olukların dolduran öfkemden ses yok

Cama vuran o sert o sulu kardan,  hiç yok

Bir kıyım zamanında sustu aşk

İstiflenmemiş çalı çırpı gibiyim

Yakılmayı bekleyen 

Bir hece daha yok..